3. சிறு பிராயமுதல் வாழ்வின் விளிம்புவரை. பக்கம் 3

 பின் நாலு குழந்தைகளுக்கு பின் அழகான் பெண் உஷா பிறந்தாள். என் மாமனார் அடிக்கடிசொல்வார்," நான் சென்ற பின்தான் கிருஷ்ணமூர்த்திக்கு நல்ல காலம் பிறக்கும் என"அவர்ஆசியும், பெண் பிறந்த வேளையும்,இவருக்கு PhD பண்ண ஒரு scolership கிடைத்தது.
அதற்கு போகவேண்டுமானால் தற்பொழுது வேலையில் இருக்கும் காலேஜில் லீவு கொடுக்கவேண்டும்,தவிர இப்பொழுது வாங்கும் சம்பளம் போதாமல்  tuition சொல்லிக்கொடுத்து, அந்தவருவாயில் குடும்பம் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.இங்குள்ள ₹ 400. 00 வருமானமே கஷ்டநிலை.
அங்கு Scolership ₹ 200.00 தான். அதில் குடித்தனம் பண்ண முடியுமா? புதிய. ஊர் , விலைவாசி எப்படியோ? இங்கு தெரிந்த நண்பர்களிடம் கைமாத்து வாங்கலாம். அங்கு யாரையும் தெரியாது.எல்லாவற்றையும், என் அப்பாவிடமும், இவரின் நண்பர் ஒப்பிலியிடமும், கலந்து ஆலோசிப்போம்.
நாள் நகருமே தவிர,ஒரு முடிவுக்கும் அவர் முடியாது. ஒப்பிலி, "சார் நான் உங்களிடத்தில் இருந்தால் நான் போகமாட்டேன் எனக்கு தைர்யம் இல்லை "என்பார்.என் அப்பாவோ பணத்தால் என்னால் செய்ய முடியும் என்று தோன்றவில்லை , தேகத்தால் எது வேண்டுமானாலும்செய்கிறேன்" என்றார். என் அப்பா என்ன செய்வார் 9 குழந்தைகளை கடன் இல்லாமல்கரையேத்தியவர். நாட்கள் நகர்ந்து,முடிவு எடுக்கமுடியாமல் தவித்தோம்.கடைசியில்
வந்த வாய்ப்பை தவற விட்டு, பின் வாழ்நாள் பூராவும் வருத்தப்படுவதை விட, வந்தது வரட்டும்வருவதை எதிர்கொள்வதுஎன முடிவெடுத்தேன்  நான் தைர்யம் கொடுத்ததும்,  VKயும் எதிர்த்துப்போராடுவோம் என கை கொடுத்தார்.

 மதுரையில் இருந்து சிதம்பரம் சென்றோம் நாலுகுழந்தைகளுடன். இவரின் நண்பர்
திரு. கணேசன், நாங்கள் வரும்பொழுது, அவர்கள் வீட்டில் தங்கி பின் எங்கள் வாடகைவீட்டை
சுத்தம் செய்தபின் நாங்கள் குடி போகலாம் என்று சொல்லியிருந்தார். அதனால் அவர் வீட்டுக்கு
குதிரைவண்டியில் சென்றோம். அவர் வீட்டை நெருங்கும்போதுதான் தெரிந்தது , முதல் நாள் அவர்
தாயார் தவறிய செய்தி. பின்நாங்கள் பார்த்த வாடகை வீட்டிற்கு சென்று, வீட்டைச்சுத்தம் செய்து, பின் ஹோட்டலில் இருந்து சாப்பாடு வரவழைத்துச்சாப்பிட்டோம். அதுவரை குடுமிவைத்துக்கொண்டிருந்தவர், புது இடம் வந்ததும் கிராப் செய்துகொண்டார். என் சந்தோஷத்துக்கு அளவேயில்லை. பல நாள் நான் ஆசைப்பட்டது, நிறைவேறியது. அந்த சந்தோஷம் மறு நாளே காணாமல் போனது. மறு நாள் காலேஜ் சென்று கையெழுத்துப்போட்டு , Join பண்ணினார். முதல் நாள் சென்று வந்தவருக்கு,மறு நாளே நல்ல ஜுரம். நாலு நாள் ஜுரத்துக்குப்பின், நீர்குளுவான் அம்மை கண்டது.ரொம்ப கடுமையாய் இருந்தது. புது இடம் வேற அம்மை கண்டதால் ஆஸ்ப்பத்திரிசெல்லக்கூடாது என்ற காலம் அது.  என் வயது 25 , அநுபவமில்லாத வயது. இப்படிக்குழம்பித்தவித்தபோது, மற்ற மூன்று குழந்தைகளுக்கும் அம்மை கண்டுவிட்டது.அப்பொழுது என் குடும்பம், நடுக்கடலில் தத்தளித்த படகு மாதிரி இருந்தது. ஒரு ஆறுதல்என் அப்பா என் கூட இருந்தார். அப்பொழுது அவர் வயது 75. ஒரு மாதம் குடும்பம் த த்தளித்தாலும்ஆண்டவன் உயிர்ச்சேதமில்லாமல் எங்களை கறைஏத்தினார். அவருக்கு அனந்த கோடி நமஸ்க்காரம்
               அந்த வீடு  பெரிய ரோடில், போக்குவரத்துச்சத்ததுடன் வசதியல்லாமல் இருந்தது.வாடகையும் ₹45-0-0 , பின் இவவரின் நண்பரின் மூலம், வாடகை ₹25-0-0 ஒரு வீடு கண்டுபிடித்து,குடிபோனோம். அங்குதான் டிகிரி முடிக்கும்வரை இருந்தோம். டிகிரி முடித்த,கதையைVK யின் blog ல் கண்டறியலாம்.  பின் மதுரைக்கு வந்தோம் இங்கு வந்து, பத்து மாத்ததுக்கெல்லாம், இவருக்கு Urbanaஎன்னும் univercityல் வேலை கிடைத்தது. திரும்பவும் எங்களுக்குக்குழப்பம். இப்பொழுதுசெல்வதா? வேண்டாமா?  வேண்டாம் என்றால் ஏன் அதற்கு முயற்ச்சி செய்தோம்?
ஆக போகவேண்டும், போனால் Experience  + பணம் கொஞ்சம் கையில் கிடைக்கும்,
இப்பொழுது குடும்பம் எங்கு இருக்கும் ? எங்களுக்குத்துணை யார்? என்னால் குடும்பபாரம்,,
முழுவதும் ஏற்று நடத்த முடியுமா? திரும்ப என் அப்பா, அண்ணாக்களுடன் ஆலோஜனைக்குப்பின்
நான் தனியாக குழந்தைகளுடன் மதுரையிலேயே இருப்பது, என் அப்பா துணைக்கு இருப்பார் என்றும்,என் மன்னியும் அவள் பெண்ணும் எங்கள் கூட இருந்தால் சற்று உதவியால் இரக்குமெனவும், தீர்மானம் செய்து விட்டு VK.   பின் US சென்றார். அவர் சென்றது Full bright
Scolership ல் . ஒரு மாதம் கப்பலில் செல்லவேண்டும். வேலையையும், விட்டாய்விட்டது,
புது வேலையிலும் சேரவில்லை. ஒரு இடத்திலும் சம்பளம் கிடையாது. கடன் வாங்கி குடும்பத்தை
நடத்த ஏற்பாடு செய்து விட்டு கப்பலில் சென்றார்.


தொடரும்்

2. சிறு பிராயம் முதல் வாழ்க்கையின் விளிம்பவரை பக்கம் 2

நான் அப்பொழுது நிறைமாத கர்ப்பிணி,  என் கணவருக்கு காலேஜில் வேலை இருந்ததாலும், ஒரு இங்கிலீஷ் playல் lady carectorல் நடிப்பதாலும், என்னை,என் மாமனார் chekupக்கு அழைத்துச்சென்றார்.என்னை பரிசோதித்த டாக்டர், என்னை உடனே admit பண்ண வேண்டும் என்று சொன்னதால் , என்னை admit பண்ணி விட்டு என்மாமனார் வீடு சென்றார்.அந்தக்காலத்தில் phone வசதியோ, காலேஜில் contact பண்ணுவதோ முடியாத, தெரியாத, காலம்.நான் தனியாய் பிரஸவவலியில்  இருக்கும்பொழுது, என் கணவர் Playல் கை தட்டலுடன் நடித்துக்கொண்டிருந்தார்.இதில் யாரையும் குத்தம்சொல்லவொ,குறை கூறவோமுடியாது. அந்தக்காலத்தில் அப்படித்தான் நடக்க முடிந்தது. பின் 1951 ல் ரவி பிறந்தான். என் நாத்தனார் குடும்பமும்எங்களுடன் இருந்தது . டவுன் வாசம், இடம் பற்றாக்குறை, எல்லாவற்றையும் நினைத்து  அவர்களை ஒரு  கிராமத்தில் வைத்தோம். எல்லாம் என் கணவர்தான்செய்யவேண்டியிருந்தது. என்  மைத்துனர் வடக்கே இருந்ததால் அவரால் உதவ முடியவில்லை. என் நாத்தனார் பெண்களை , பெண்பார்க்கும் படலமா நாங்கள் இருவர்தான். கல்யாண ஏற்பாடா  நாங்கள் இருவர்தான்.,ஒரு பையில் துணி மணிஎடுத்துக்கொண்டு,புறப் பட்டு விடுவோம். பையிலும் கனம் கிடையாது, ஏன் பர்ஸிலும் கனம் கிடையாது!!  ஆக ஒவ்வொரு பெண் கல்யாணமாய் நடத்தினோம்.. அந்த சமயத்துக்குத்தான் என் மைத்துனரால் வர முடிந்தது. அவரின் சூழ்நிலை அப்படி.        

 பின் என் கணவர் IAS exam எழுத சென்னை சென்றார்அப்பொழுது என் மாமனாரும்  நானும் இருந்தோம். அப்பொழுது என் கணவரின் சினேகிதர் ஒப்பிலி என்பவர் ( என்கணவரும் அவரும் ஒரே காலேஜில் வேலை பார்ப்பவர்கள்) . அவர் தனக்கு கல்யாணம் ஆகி புதுக்குடித்தனம் செய்ய
வீடு பார்த்திருப்பதாயும்,  அது தனி flat and modern ஆக இருப்பதாலும், மோட்டார் மூலம் பைப்பில் ஜலம் வரும் என்றும், என் மாமனாரிடம் சொல்ல, என் மாமனார் என் இஷ்டம் என்ன என்று கேட்க, நான் VK யிடம்  கேட்காமல் எப்படி என யோஜிக்க, நீ தான் கிரஹலக்ஷ்மி அவன் என்ன சொல்லப்போகிறான் என்று என்மா மனார்சொல்ல ஆக எட்டு மாத கர்பிணியான , நானும்
 70 வது வயது கிழவரான என் மாமனாரும் வீடு மாற்றினோம்.

        ஆஹா சிமண்ட் தரையென்ன, மோட்டார்மூலம் பைப்பில் தண்ணீர் என்ன,நல்ல காற்று வேறு என ஆனந்தப்பட்டோம். ஒரு மாதத்தில் மோட்டார் காலை வாரி விட, வீட்டுக்காரன் ரிப்பேர் உங்கள் செலவு எனச்சொல்ல, எங்கள் ஒருவரிடமும் அதற்கு வேண்டிய பணவசதி இல்லாத காரணத்தால் கிணறுதான் கை கொடுத்தது.  தண்ணீருக்கு! இரவு கொசுக்கடி, அதறகுத்துணையாய் மூட்டைப்பூச்சி வேறு! இவைகளை மறக்க வாசலில் புஷ்பம் போடவும், காய்கறி போடவும் இடம் இருந்தது. அதில்ஆனந்தப்பட்டோம்.  அப்பொழுது என் நாத்தனார் லக்ஷமியின் கணவர் மிக உடல் நலம் சரியில்லாமல் (plurisy) இருந்ததால் என் மாமனார் தன் பெண் குடும்பத்தை எங்களிடம் அழைத்து    வந்தார். வருவாய் வாய்க்கும், கைக்கும் போதாத வருமானம். இப்பொழுது இரண்டு  குடும்பம்(10பேர்கள்) ரேஷன் காலம் அரிசி கிடைக்காது. ரேஷனில் கொடுக்கும் கோதுமையை வைத்து சமாளிக்க வேண்டும். என் மாமியாரின் தங்கை தன் அக்கா பெண்ணுக்கு ஆறுதல் கூற எங்கள் வீட்டுக்கு வந்திருந்தார். என் நாத்தனாருக்கும், தன் கணவன் உடல்நிலையை கூறி  ,ஆறுதல் பெற ஒருவர் வேண்டும். ஞாயமான கோரிக்கைதான். ஆனால் என் பாடு "இருதலைக்கொள்ளி எறும்பு" நான் எட்டு மாத கர்ப்பிணி, வறுமையின் வளர்ச்சியில் குடித்தனம்,  வேளைக்கு ஏதாவது சமைத்துப்போட வேண்டும்,( அது என் கடமை) செய்யவும் உடல் இடம்கொடுக்காமல், செய்யாமலும் இருக்க முடியாமல் பூலோக நரகமாய்  அனுபவித்த காலம்அது. கொஞ்ச நாளில் என் நாத்தனார் கணவர் காலமானதும் அந்தக் குடும்பத்தையும் காப்பாத்த வேண்டிய கடமையும் சுமையும் என்  மாமனார் தலையில் விழுந்தது.

இப்படி பல மாதங்கள் உருண்டோட குடும்பநிலை ஒரு  நிலைக்கு வர கடவுள் இவர்க்ளை இப்படி விடக்கூடாது என்று எண்ணினாரோ என்னமோ. மூத்தவன் ரவிக்கு (இரண்டு வயது )கடுமையான காய்ச்சல் வர, திரும்ப டாக்டரிடம் ஓட அவனுக்கு poison typphoid  என்று கண்டுபிடித்துச்சொல்ல, யாரும் பக்கத்தில் செல்லாமல் தனிமைப்படுத்தவேண்டிய கட்டாயத்திற்குத் தள்ளப்பட்டோம்.  பத்து  நாட்கள் பட்ட அவஸ்தைக்குப்பின் ஜுரம் இறங்காமல் டாக்டர் கையைவிரித்து  உறவினர்களுக்குத்த்தெரியப்படுத்தலாம் என்றும் சொல்ல இவர் என் பிறந்தகத்து மனிதர்களுக்கு தகவல் எழுத அவர்களும் வந்து பார்த்தார்கள்.

VK  இனி பகவான் தான் துணை  என்று வால்மீகி ராமாயணத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட ( அவர் தந்தை குறித்துவைத்திருந்த படி) ஒரு சர்க்கத்தை 48 நாள்  பாராயணம் பூஜை முதலியவை செய்து, 48 நாளும் அகண்டதீபம் எரியும்படியும் செய்தோம். (இரவு பகல் தீபத்துக்கு எண்ணை விட்டு அதை காப்பாற்றினோம்). எங்களால் ஆனதைச்செய்தோம். அக்கம்பக்கம் உள்ளவர்களில் சிலர் இதைப்பார்த்து பரிதாபப்பட்டும் சிலர் பரிகாசமாகச்சிரிப்பவர்களுமாக இருந்தனர்.  கடவுளை நம்பினோர் கைவிடப்படார் என்பதற்கு சாட்சியாக ரவி கண் முழித்து ஜுரமும் இறங்கி நலம் பெற்றது விந்தையே. டாக்டரும் இதை ஒரு miracle  என்று தான் சொன்னார்.
மறுபடியும் இரண்டரை வயதாகும்போது  அவன் (ரவி) . அடிக்கடி வலியால் அழுவான். டாக்டரிடம் காட்டியதில் அவனுக்குHernia என்றும் operation செய்யவேண்டுமெனவும் கூற, 13 நாட்கள் ஆஸ்ப்பத்திரியில் இருந்து operation ஆயிற்று. ( அப்பொழுதெல்லாம் அது major operation) இப்பொழுதெல்லாம் சர்வ சாதாரணம்.

              பத்து மாத இடைவெளிக்குப்பிறகு  இரண்டாவது பிள்ளை  பாலாஜிக்கு urine  போகமுடியாமல் ஏகவலி. டாக்டரிடம் காட்டியதில் beriam test, இன்னும் பலபல சோதனைகளை செய்து, right kindney ல், ஒரு tumerஉள்ளதாலும் , அதை operetion செய்ய வேண்டுமென சொல்ல, அவனுக்கு இரண்டரை வயதுஎப்படித்தாங்குவான் என,  நானும், என் கணவரும் கதி கலங்க, இதற்குப்பணத்திற்கு எங்கே போவது என குழம்ப, கடைசியில் எங்கள் குலதெய்வத்தின் அருளால் எங்கள் குடும்ப டாக்டர் தன் குருவான பெரிய டாக்டரிடம், இந்த தம்பதியர்கள்மூத்த  பிள்ளையின் Herenya operetion மூலம் ஆடிப்போயிருக்கிறார்கள், இந்த operetionஐ , குழந்தை தாங்குமா? என்பதை விட,இவர்களால்
தேகத்தாலும், மனத்தாலும், பணத்தாலும்,தாங்க முடியுமா என்பது கேள்விக்குறி, என்று சொல்லி,தான் சில, மருந்துகள் மூலம் சில மாத வைத்தியத்தில், குணப்படுத்த முடியும், என உறுதி கூற,கடைசியில் தினம் ஒரு lnjection  (Comycin) ஒரு மாதமும், இரண்டாவது மாதம் ஒன்றுவிட்டு ஒரு நாள் வீதமும், மூன்றாவது மாதம் வாரம் ஒரு முறையும், இப்படி மாதக்கணக்கில் வைத்தியம் செய்தபின் குழந்தை பிழைத்தான். அதன்பிறகு அவன் உடம்பைத்தேற்ற பலமாதங்கள் உழைத்தோம் என்பது வேறு விஷயம்.   ஆக இவ்வளவு வியாதிப்புயலுக்குப்பின் ( எங்கள் இருவருக்கும் 1947 இலிருந்து 1956 வரையில் ஏழரை நாட்டுப்பீடை என்பது இருந்ததால்தான் இவ்வளவு கஷ்டத்தை அனுபவித்தீர்கள் என்று ஜோசியர்கள் சொல்லி தப்பித்துக்கொண்டார்கள் !)  பல மாதங்கள் உருண்டொடின. என் மாமனாரின் காலமும் அந்த வீட்டில் தான் ஆயிற்று.  அப்பொழுது நான் ஆறுமாத கர்ப்பிணி.

என் மாமனாரின் கடைசி நாள் அவர் காலமானபொழுது அவர் பகவ ந் நாமாவைச்சொல்லிக்கொண்டு தேகத்தை விட்ட கதை ஆங்கிலத்தில் இவரின் blog  இல் படிக்கவும்.
(தொடரும்)



              

1. சிறு பிராயமுதல், வாழ்க்கையின் விளிம்பு வரை - பக்கம் 1

நான் 13 பேர்களுடன் பிறந்தேன்.  அதில் கல்யாணவயதை அடைந்தவர்கள் 9 பேர்கள் 7ஆணகளும், 2 பெண்களும்.என் தந்தை பிள்ளைகளைப்படிக்கவைத்து,  வேலைக்கு அனுப்பினார், பெண்களை சிறுவயதிலேயே கல்யாணம் செய்து கொடுத்து விட்டார். பிள்ளைகளை படிக்க வைப்பதே பெரிய காரியமாய் இருந்தது போலும். இவ்வளவு பெரிய சம்சாரத்தில் பிள்ளைகளைப்படிக்க வைத்து, வேலை வாங்கிக்கொடுத்து, பெண்களை கல்யாணம் செய்து கொடுத்திருக்கிறார்கள் என்றால் சாமான்யமல்ல, அதற்கு அவர்களுக்கு. ஒரு பொற்கோயில் கட்டினாலும் தகும்!!!  என் அக்காவை என் ஒன்றுவிட்ட மாமா பிள்ளைக்கும், என்னை, என் அக்காவின் சிபார்சில் ஒரு BA Hons பட்டதாரிக்கும் ,கல்யாணம் செய்து கொடுத்தார்கள். என் கணவர் கிருஷ்ணமூர்த்தி கடைசி வருடம் BA Hons படித்துக்கொண்டருந்தார். காதில் கடுக்கனும், கட்டுக்குடுமியமாய் இருப்பார் பிள்ளை ரொம்ப லக்ஷணம் என்று சொல்லிக்கொண்டார்கள். ஆனால் கர்னாடகமாய் இருக்கிறாரே என நான் வருந்தியதுண்டு. ஆனால் பிற்காலத்தில், இப்பேற்பட்ட உலக மேதையையா அப்படி நினைத்தோம்  என்றும் வறுந்தியதுண்டு (சந்தோஷத்தில்)!!என் அம்மா கடைசிபெண்ணான என்
கல்யாணம் முடிந்ததும், நான் என் முதல் குழந்தை பத்மாவை வயிற்றில் சுமந்துகொண்டிருந்த சமயம், தன் கடமை முடிந்தது என இறந்துவிட்டார்

               கிருஷ்ணமூர்த்தி ( VK) தான் வேலை பார்க்கும் சிதம்பரத்தில் univercity க்குள் வீடு கிடைக்காமல் பின் வெளியில் வீடுபார்த்து, என்னையும் குழந்தை பத்மாவையும் அழைத்துக்கொண்டார்
எங்களுடன் தன் அப்பாவையும், சித்தியையும், (அம்மாவின் தங்கை)' கூட அழைத்துப்போனார்.அப்பொழுது எனக்கு பாத்திரம், பண்டம் ஜாஸ்த்தி இல்லை.என் கல்யாணத்துக்குக்கொடுத்த சொல்ப பாத்திரத்திரந்தான்.
ஒரு சாக்கு மூட்டை பாத்திரம்,
ஒரு சாக்கு மூட்டை புஸ்த்தகம் ,ராமர் படம், பூஜைப்பெட்டி. இது தான் எங்கள் சொத்து. எங்கு போனாலும் எங்கள் குலதெய்வமான ராமர் படமும்  ராஜராஜேஸ்வரி விக்ரஹமும். கூடவே துணைவருவார்கள்.(இன்றுவரை அவர்கள்தான் எங்களை ரக்ஷப்பவர்களும்கூட)

            சிதம்பரத்தில் என் கணவர் பார்த்த வீட்டுக்கு வந்தோம். அதில் கால் வைத்ததும் எனக்கு அதில் எப்படி குடித்தனம் செய்யப்போகிறோம் என்று தூக்கி வாரிப்போட்டது.  ஒரு பெரிய கூடத்தில் பல அறைகள் , அதில் பல குடுத்தனங்கள்,privacy என்பது கிடையாது .சாப்பிடும்போது
எல்லாக்குடித்தனங்களும் பார்க்கும்படி இருக்கும். அவர்கள் சாப்பிடும்போதும் அப்படியேதான்.    தவிர நாங்கள் வந்த மறு நாள் வீட்டுக்கார அம்மாள் என்னைக்கூப்பிட்டு, கிணற்றில் நீர் இறைக்க அவரவர் தாம்புக்கயர்தான் போட்டு நீர் இறைக்க வேண்டும் என்றும், பின் அவரவர்    
கழட்டிக் கொள்ளலாம் என்றும் சொன்னாள். எனக்கு பக்கென்றது. 10 நாள் சென்ற பின் மாமியை Friend பண்ணிக்கொண்டபின் நான் மாமியிடம் என் யோஜனையைச் சொன்னேன்.அதாவது,  நாம் ஒருவர் தாம்புக்கயிர் போடுவது, அது இத்துப்போனபின் , அடுத்தவர் வாங்கிப்போடுவது என்று என் யோஜனையைச் சொல்ல, மாமியும் என் பேச்சுக்கு, சம்மதித்தாள். நாட்கள் ஓடின, அங்கு மூன்று மாதம் இருந்தோம்.  பின் ஆறுபட்டை  வீடு என்ற பெரிய வீட்டுக்கு வந்தோம். அங்கு கீழே ஒரு குடித்தனம் , மேலே வீட்டுக்காரமாமியும், இன்னொரு குடித்தனமும். ஆக ஒரு வீட்டில் நாலு குடித்தனம். முந்தய வீட்டுக்கு இது எவ்வளவோ தேவலை. வீடும் கொஞ்சம் modern ஆக இருந்தது அதில்தான் என் பெண் பத்மா எல்லோருக்கும் செல்லக்குழந்தை. அந்த வீட்டில் ஆறு மாதம் இருந்திருப்பேன். பின் நான் பிரஸவத்திற்கு என் பிறந்தவீடு சென்றேன். எனக்கு     இரட்டைக்குழந்தை பிறந்து, என் முதல் குழந்தை பத்மாவுடன் சேர்ந்து ஆக மூன்று குழந்தைகளுடன் என் வீட்டிற்கு என் அப்பாவுடன் வந்தேன். அப்பொழுது என் கணவர் என்னை வரவேற்க surprise ஆக இருக்க நினைத்து, முதல் ரயிலில் ஏறி, பின் நான் வரும் ரயலில் ஏறி எங்களுக்குத் தெரியாமல், எங்களை அதே வண்டியில் பார்த்து, எங்களை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்த நினைத்து, பின்  சற்றே கண் அயர்ந்திட,இறங்க வேண்டிய ஸ்டேஷனைக்கோட்டை விட்டு, அடுத்த ஸ்டேஷன்வரைபோய் இறங்கி பின் வீடு வந்தது ஒரு தனிக்கதை.!!

                        பின் அந்த வீட்டில் 10மாதம் இருந்தோம், முதல் குழந்தையுடனும்,
இரட்டைக்குழந்தைகளுடனும், பாடுபட்டாலும், அதில் தாய்மையின் சுகம் இருந்தது என்னமோ உண்மைதான். அந்தக்கடவுள் நான் படும் பாட்டைப்பற்றி அநுதாபப்பட்டாரா, அல்லது என்னை அவஸ்த்தைக்குள்ளாக்கி ,ஆனந்தப்பட்டாரா என அந்தக்கடவுளுக்குத்தான் தெரியும்!!  நாலுநாளில் இரட்டையர்களில் ஒரு குழந்தையை நான் இழக்க வேண்டியிருந்தது.
ஆம், ரத்த பேதி வந்து காலன் பறித்துக்கொண்டுவிட்டான். அப்பொழுது பறிகொடுத்த தாய் அலறி  அழ,குழந்தையின் தகப்பனார் வேலையில் வேறு ஊரில் இருக்க,தான் அவர் முடியாத நிலையில் தகப்பனார் தவிக்க, குழந்தையைப்புதைக்க வேண்டிய நிலை அந்த தாய்க்கு .
இதை விதி என்று சொல்வதா  இல்லை கடவுளின் சதி என்று சொல்வதா?  அந்த கடவளுக்குத்தான் வெளிச்சம்.

            பின் மதுரைக்குக் குடித்தனம் மாற்றப்பட்டது. அதுவும் அவசரத்தில் , வாடகைக்குறைவில் வேண்டுமானால் எப்படிக்கிடைக்கும் ? ஒரு சமையல் உள்ளில் வீட்டுக்கார மாமியும்  நானும் பாதி பாதி சமையல் உள்ளில் சமைப்போம். ஒரே கூடத்தில் இரு குடும்பமும் சாப்பிடுவோம். மாடியில் படிப்பதற்கும் படுப்பதற்கும் ஒரு அறை உண்டு. அதில் மூன்று மாதம் இருந்தோம். பின் ஆதிமூல அக்ரஹாரம் என்ற  இடத்தில் அதே வாடகையில் தனி portion வீடு கிடைத்து .         அங்கு பத்து மாதம் இருந்தோம். கடவுள் அல்லாடும் தம்பதிகளுக்கு கஷ்டம் வேண்டாம் என நினைத்தாரோ என்னமோ , கட்டியால் அவஸ்த்தை பட்டுக்கோண்டிருந்த இன்னொரு குழந்தையையும்
பறித்துக்கொண்டார்.
  (தொடரும்)

           



















.